Մարդն ու Աստված

Մարդը շշնջաց. - Տեր, խոսիր ինձ հետ: Եվ մարգագետին խոտը երգեց:

Սակայն մարդը ոչինչ չլսեց:

Այդժամ մարդը գոռաց. - Տեր, խոսիր ինձ հետ:

Եվ կայծակը պտվեց երկնքով մեկ:

Սակայն մարդը ոչինչ չլսեց:

Մարդը նայեց շուրջը եւ ասաց. Տեր, թող տեսնեմ քեզ:

Եվ աստղերը սկսեցին փայլել ...

Բայց մարդը ոչինչ չտեսավ:

Մարդը կրկին գոռաց. Աստված, ցույց տվեք տեսիլք:

Եվ նոր կյանքը ծնվեց գարնանը:

Սակայն մարդը չնկատեց դա ...

Մարդը հուսատված լաց եղավ.

- Դիպչիր ինձ, Տեր, եւ ինձ հայտնի, որ դու այստեղ ես:

Դրանից հետո Աստված իջավ ու դիպավ մարդուն:

Բայց մարդը մի կողմ գցեց իր ուսի վրա գտնվող թիթեռին և գնաց։

Comments

Popular posts from this blog

Առակ

Մթնաձորի չարքը (վերլուծություն)

Հայոց վիշտը