Կոմիտասի «Ճանապարհ» բանաստեղծության վերլուծություն
Բարակ ուղին սողալով,
Ոտի տակին դողալով,
Ճամփի ծայրին բուսել է
Կյանքի ծառը շողալով։
Ոտի տակին դողալով,
Ճամփի ծայրին բուսել է
Կյանքի ծառը շողալով։
Ի՜նչ լայն սիրտ է, որ ունի
Այս ճանապարհն Անհունի․․․
Մարդու, բույսի, գազանի
Եվ թևավոր թռչունի։
Այս ճանապարհն Անհունի․․․
Մարդու, բույսի, գազանի
Եվ թևավոր թռչունի։
Իմ կարծիքով Կոմիտասը փորձում էր կյանքը համեմատել կյանքի հետ: Այս բանաստեղծությունը ճանապարհին հայտնվող դժվարությունների մասին է, այսինք կյանքի բարդությունների: Այս վերլուծության արդյունքում ես ավելի լավ կարողացա ճանաչել կոմիտասին և ինքս ինձ:
Comments
Post a Comment