Ջերոմ Սելինջեր: Դյութիչ շուրթերն այդ, աչքերը կանաչ…

«Դյութիչ շուրթերն այդ, աչքերը կանաչ…» պատմվածքը սիրո, խաբեության և դավաճանության մասին է։ Դավաճանություն ոչ միայն կնոջ, այլ նաև մտերիմ ընկերոջ կողմից: Չեմ հասկանում ինչքան զզվելի մարդ կարող է լինել, դավաճանելու համար իր մտերիմ ընկերոջը կամ էլ ամուսնուն: Չեմ կարծում, որ զանգելուց առաջ նա իմացել է, թե որտեղ է իր կինը, քանի որ վստահել և սիրել է իր կնոջը, և սիրուց կուրացած է եղել: Ինչ վերբերվում է գլխավոր հերոսին, կարծում եմ, որ նա որպես կերպար ստացված է, բայց ոչ որպես անձնավորություն: Կարդալով պատվածքը, ես կարողացա պատկերացնել նրան, սակայն չեմ կարող ասել, որ նա կայացած և ուժեղ անձնավորություն է:

Comments

Popular posts from this blog

Առակ

Մթնաձորի չարքը (վերլուծություն)

Հայոց վիշտը