Էլեն Ջանոյան

Պատմվածքը ընտանեկան կյանքի մասին է, սակայն ոչ լիարժեք ընտանքի: Աղջկա ծնողները բաժանված էին և նա ապրում էր իր մայրիկի հետ: Մի օր, երբ նա իր հայրիկի տանն էր, դեղձի մեջ որդ է նկատում: Տեսնելով որդին՝դեղձի մեջ, հայրիկը փորձում է երեխային բացատրել, որ պետք չէ ամեն-ինչին նայել այդքան մռայլ և կոպիտ: Խոսելով որդի մասին, հայրիկը նկատի ուներ նաև վերաբերմունքը դեպի մարդկանց, որ պետք է լինել ավելի սիրալիր: Սակայն մայրիկի կարծիքը տարբերվում էր, նա կյանքին նայում էր ավելի մռայլ, և աղջկան սովորեցնում էր լինել ավելի ուժեղ, քանի որ կյանքը այդքան էլ հեշտ չէ, ինչքան, որ թվում է: Մարդիկ ունեն տարբեր աշխարհայացքներ: Ոմանք փորձում են լինել բարի և սիրալիր: Իսկ ոմանք էլ կյանքին նայում են ավելի բացասական, պատրաստ լինելով կյանքի վատ պահերին :

Present Perfect I have been there for 3 years. I haven't spoken with her since she left our shcool. I have read a new book, I liked that book. She has just arrived London. I wrote her a letter yesterday, but I have't got answer yet. Present Perfect Continous. I have been eating since morning, but now I'm not eating. She has been speaking since yesterday and now she is very tired. What have you been doing for the last 3 hours? I haven't been sleeping for 5 days. Has she been working for 3 hours?

I went to school yesterday. We spent a good time in London. She ate an apple 5 minutes ago. They learnt something new during the lesson. She bought a cap yesterday. He was watching a good film yesterday in the evening. They did their homework 3 hours ago. She came to my house 2 days ago and she is still here. We decided to go to Greece last year. We were there 3 years ago.

Seventh Avenue – known as Adam Clayton Powell Jr. Boulevard north of Central Park – is a thoroughfare on the West Side of the borough of Manhattan in New York City. It is southbound below Central Park and a two-way street north of the park. Seventh Avenue originates in the West Village at Clarkson Street, where Varick Street becomes Seventh Avenue South (which becomes Seventh Avenue proper after the road crosses Greenwich Avenue and West 11th Street). It is interrupted by Central Park from 59th to 110th Street. Artisans' Gate is the 59th Street exit from Central Park to Seventh Avenue. North of Warriors' Gate at the north end of the Park, the avenue carries traffic in both directions through Harlem, where it is called Adam Clayton Powell Jr. Boulevard. Addresses continue as if the street was continuous through Central Park, with the first block north of the park being the 1800 block. The United States Parcel Service, as well as many longtime Harlemites, still refer to the st...

1.Տեքստը փոխադրի՛ր իբրև զրույց. -Ո՞վ է հայտնագործել պաղպաղակը հայրի՝կ,-հարցրեց տղան հորը: -Տղա՝ս հայտնի է, որ Սիցիլիան նվաճած արաբները տասնմեկերորդ դարում մի հետաքրքիր ուտելիք էին պատրաստում,-ասաց հայրը: -Իսկ ինչպե՞ս էին պատրաստում: -Թռչունի ձվի պարունակությունը դատարկում էին, դատարկ կճեպի մեջ համեմված ջուր լցնում և մի գիշեր թողնում ձյան մեջ: Հին հռոմեացիները նույնպես ունեցել են իրենց սառն աղանդերը, հանում էին դեղձի միջուկը և փոխարենը` մեջը սառույցի կտորներ լցնում: -Իսկ պաղպաղակը որ երկրից է ծագում առել,-հարցրեց տղան: -Առաջնությունը հին չինացիներին է պատկանում: Նրանք հռոմեացիներից դեռ շատ առաջ, որպես սառն անուշեղեն, գործածել են ձյունը` լիմոնի, նարնջի կտորների ու նռան հատիկների հետ խառնած: -Եվ ճիշտ են արել, դա շատ համով է,-ասաց տղան:

«Դյութիչ շուրթերն այդ, աչքերը կանաչ…» պատմվածքը սիրո, խաբեության և դավաճանության մասին է։ Դավաճանություն ոչ միայն կնոջ, այլ նաև մտերիմ ընկերոջ կողմից: Չեմ հասկանում ինչքան զզվելի մարդ կարող է լինել, դավաճանելու համար իր մտերիմ ընկերոջը կամ էլ ամուսնուն: Չեմ կարծում, որ զանգելուց առաջ նա իմացել է, թե որտեղ է իր կինը, քանի որ վստահել և սիրել է իր կնոջը, և սիրուց կուրացած է եղել: Ինչ վերբերվում է գլխավոր հերոսին, կարծում եմ, որ նա որպես կերպար ստացված է, բայց ոչ որպես անձնավորություն: Կարդալով պատվածքը, ես կարողացա պատկերացնել նրան, սակայն չեմ կարող ասել, որ նա կայացած և ուժեղ անձնավորություն է:

1.Ինչու են պետք էկոլոգիական գիտելիքները, ինչու առաջացավ «Էկոլոգիա» գիտությունը: Էկոլոգիան դա գիտություն է, որը ուսումնասիրում է կենդանի օրգանիզմների ու շրջակա միջավայրի միջև հարաբերությունների մասին: Էկոլոգիական գիտելիքները սովորեցնում են մեզ, ինչպես հնարավորինս քիչ աղտոտել բնությունը, և ինչպես օգտագործել բնությունը և նրա ռեսուրսները: 2.Ինչպիսի միջավայրում է ապրում մարդը: Ինչպես եմ միմյանց վրա ազդում մարդը և շրջակա միջավայրը: Ինչ դեր ունի բնությունը մարդկության զարգացման գործում: Մարդիկ ապրում են աղտոտված միջացայրում: Մարդը ազդում է շրջակա միջավայրի վրա և՛ լավ, և՛ վատ: Մարդը ազդում է վատ շրջակա միջավայրի վրա, քանի որ աղտոտում է այն, սակայն նաև տնկում է ծառեր և խնամում նրանց: Իսկ բնությունը տալիս է մարդուն բարենպաստ պայմաններ: Բնությունը մարդկության զարգացման մեջ ունի շատ կարևոր դեր, նա նպաստում է զարգացմանը, օգնում ստանալ կրակ և այլն: 3.Ինչպես կառավարել մարդու միջամտությունը բնության վրա: Իմ կարծիքով մարդուն չես կարող կառավարել,մարդ պետք է ինքնուրույն գիտակցի,որ առանց բնության...

1.I  turn down  the TV when my sister calls me. 2.My friend Sasha like to  join in  competitions. 3.I always try to be  in time  at school. 4.I like to watch new  challenges . 5.Many people like to listen  classical music . 6.I love to  have fun  with my friends. 7.We have many interesting groups in our school. 8.On PT lessons we play tennis. 9.The score of the football match was 4:1. 10.Erica bought 2 tickets for concert.

Իրադարձությունները կատարվում էին Իտալիայի հյուրանոցներից մեկում։ Պատմվածքը մի զույգի մասին էր, տղա-աղջիկ հարաբերությունների մասին: Տղան շատ անտարբեր էր աղջկա հանդեպ և աղջիկն իրեն զգում էր շատ միայնակ: Մի օր նայելով պատուհանից դուրս՝աղջիկը նկատում է մի փոքրիկ կատվի, ով մնացել էր դրսում,անձրևի տակ:Սակայն ես կարծում եմ, որ կատուն ընդամենը աղջկա պատկերացնում է եղել, և կատվի կերպարում նա տեսել է ինքն իրեն: Աղջիկը դուրս եկավ համարից, ցանկանալով գտնել կատվին: Հասնելով հյուրանոցի դռանը, նա հանդիպեց հյուրանոցի տիրոջը: Երբ հյուրանոցի տերը աղջկա համար դուռը բացեց, նա իրեն զգաց շատ կարևոր: Երկար փնտրտուքներից հետո, աղջկան այդպես էլ չհաջողվեց գտնել կատվին: Նա վերադարձավ համար և մի փոքր անց, հյուրանոցի տիրոջ կողմից ուղարկված աղախինը նրան բերեց մի մեծ կատու: Իմ կարծիքով, աղջկա տեսած՝ փոքր կատվի և նվեր ստացած մեծ կատվի տարբերությունը, ցույց էր տալիս աղջկա կերպարի զարգացումը։

>պատմվածքի գլխավոր հերոսներն երկուսն էին`ուսուցչուհին և տղան։ Ուսուցչուհին լինելով ջահել և չունենալով տարիների փորձ, մտնելով՝սենյակ և տեսնելով, որ տղան ծիծաղում է, կարծում է, որ տղան իր վրա է ծիծաղում: Նա տղային պատժում է, ասելով, որ տղան է պետք է մեկ ժամ անդադար ծիծաղի: Կարծում եմ, որ մեկ ժամ ծիծաղելը ավելի լավ պատիժ է, քան մտրակելը։ Սկզբում տղան չէր ցանկանում ծիծաղել, իսկ հետո նա սկսում է առանց պատճառ ծիծաղելը, որոշ ժամանակ անց այդ ծիծաղը վերածվում է լացի: Տղան զղջում էր, քանի որ իր ծիծաղելով նա վիրավորել էր ուսուցչուհում: Նրանց՝երկուսի կերպարներն էլ շատ ստացված էին: Կարդալով պատմվածքը, ես հերոսներին կարողացա լիովին պատկերացնել: Ուսուցչու կերպարը շատ փխրուն էր և նա իրենց շատ վատ զգաց, երբ մտավ անծանոթ իրեն դասարան, և տեսավ տղային՝ով, իր կարծիքով ծիծաղում էր իր վրա: Սակայն չեմ կարող ասել, որ այս պատմվածքի մեջ տղան բացասական կերպար էր, քանի որ նրա ծիծաղելու պատճառը իսկապես ուսուցչուհին չէր:

1.Նախադասությունների ճիշտ հաջորդականությունը գրի՛ր և տեքտը վերականգնի՛ր: Նա ցանկացավ դունչը հասցնել խաղողին, բայց չկարողացավ:(2) Հեռանալիս ինքն իրեն ասաց. «Ոչի՜նչ, դեռ խակ է»:(3) Ուժ ու կարողություն չունենալու պատճառով հաջողության չեն հասնում, մեղքը գցում են պայմանների վրա:(4) Քաղցած աղվեսը կախ ընկած ողկույզներով խաղողի վազ տեսավ(1): (5 )Որոշ մարդիկ էլ այդպիսին են: Քաղցած աղվեսը կախ ընկած ողկույզներով խաղողի վազ տեսավ: Նա ցանկացավ դունչը հասցնել խաղողին, բայց չկարողացավ: Հեռանալիս ինքն իրեն ասաց. «Ոչի՜նչ, դեռ խակ է»: Ուժ ու կարողություն չունենալու պատճառով հաջողության չեն հասնում, մեղքը գցում են պայմանների վրա: Որոշ մարդիկ էլ այդպիսին են: 2.Գրավոր պատմի՛ր՝ տրված բառերն ի՞նչ են նշանա­կում: Գիրք. դիմակ, դերասան, ընկույզ. ժպիտ, երեխա: Գիրք-գիտելիք ստանալու միջոցներից մեկը: Այն կարդալով մարդիկ կարող են ձեռք բերել նոր գիտելիքներ: Դիմակ-ստվարաթղթից պատրաստված մարդու կամ կենդանու դիմապատկեր: Նաև դիմակ բառը նախադասության մեջ կարող է օգտագործված լինել փոխաբերական իմաստով, ցույց տալով մ...

Օրեր առաջ ավարտեցի ամիսներ առաջ սկսածս գիրքը: Կարդում էի > գիրքը: Կարդում էի և պատկերացնում, որ ես եմ գրքի գլխավոր հերոսը, և ինչ կատարվում է, ինձ հետ է կատարվում: Երբ սկսեցի կարդալ վեցերորդ հատորը, կարդում էի շաա՜տ դանդաղ, օրական՝ 20 էջ, քանի որ սկիզբը շատ անհետաքրքիր էր: Երբ կարդում էի սկզբի 50 էջը, ինձ թվում էր, որ կարդում եմ Ժյուլ Վեռնի > գրքի նավի նկարագրումը, քանի որ ամեն մանրուք գրված էր շատ մանրամասն և շատ երկար: Գիրքը կարդալուց ինձ զգացել եմ և՛ վատ, և՛ լավ: Գրքի վերջում մահացավ իմ ամենասիրելի հերոսը՝դպրոցի տնօրենը: Կարդալուց ես հուզվելի էի և լցվել ատելությամբ դեպի այն մարդը, ով որ սպանել էր նրան: